sus

Kadın dedim susmasın
onun öfkesi bile değerli
kim neden küstürmüş çiçek yanakları,  ipek kirpikler neden aşağılara bakar
korkma konuşan kadından
hiç kapanmaz ki ağzı şimdi siniri geçene kadar konuşur da konuşur
biraz kadıncan olsa bilirdin dedi
annen hiç mi öğretmedi
ben kesin anlatırım
çok konuşuyorsa git sustur
güçlü değil misin sarıl sımsıkı
öp bir anda
nasıl konuşsun ki zaten
kadın neden çok konuşur anladın mı
haklı olduğunu defalarca söyleyip egosunu tatmin etmek için değil ki
her zaman tabiki de haklıdır
seninle bir iletişime girmek için konuşur
kavga bile ilişkinin parçasıdır
ama konuşmuyorsa
susuyorsa
içinde küçük bir kadıncık ağlamaktan helak olur
sen de gene güzel bir kalbi yok ettin sana da helal olsun

ressam unutmuş...

 
Birileri fısıldar kulağına duydun mu?

  Kendi kendime tekrarladığım cümlelere asla küsmedim ben. Bir yerden anımsıyorum "eli tekrar kalem tutan insanlar". Sanırım bir yerde okumuş  ya da duymuştum. Tek bildiğim bana verdiği duygu ve huzur. Her yazma isteği geldiğinde içimden tekrarladığım bir cümle. Ve o an tam olarak ne yapmam gerektiğini bilmediğim bir durum. Kendisi ne yapmam gerektiğini söylediği halde saatlerce düşünürdüm. Bu düşündüklerimi kağıda dökene kadar neden sürekli bu cümleyi tekrarladığımı anlamamıştım.
     Çünkü bu benim cümlem. Kendine kızan ve her küstüğünde hıncını dünyadan çıkarıp kaçan ve kendini en sevdiklerinden mahrum bırakıp cezalandıran benim cümlem. Ve her dönüşte kendime merhaba demenin bir yolu.
     İnsan dünyayı, yaşamayı keşfettiği gibi kendisini de keşfediyor. Sanki içimde benden yıllar önce yaşamış görmüş geçirmiş bir kadın var. Her hatadan önce uyarıyor sonrasında "ben demiştim" demeyi ihmal etmiyor. Her şeyi benden önce biliyor gibi her deneyime sahip gibi. Belki de ondandır bu "biliyordum" duygusu. İşte zamanla bende içimdeki bu ukela kadını keşfediyorum. Ne muazzam ne  bilgin öyle. Bir dinlesem onu bir inansam sanırsınız dünya harika olacak. Hiç bir yanlışı kaçırmayan dostane bir hareketini pek göremediğim bir bayan kendisi. Bu bünye içerisinde barındığından bana bir kötülüğü dokunmayacağını sanıyorum, hoş yeni tanıştığımız için henüz marifetlerini bilmiyorum ama ilk denemede beni en zoruyla başlatmış olması ne derece güçlü olduğunu gösteriyor.
     Benden de güçlü olduğundan bunca zaman ondan kaçtım sanırım. Öyle ki bir elini tutsam tüm ipler onda olacak öyle bir etki altına alacak ki beni artık her kararı o alacak gibi. Bunca yıl içimde saklanmayı nasıl başarmış ya da kendini göstermek için neden bu kadar beklemiş bilmiyorum, hatta soramıyorum da. Kesin bunun da suçlusu ben çıkarım. Öyle ki hiç eyvallahı yok, acımadan her gerçeği yüzüne vurabiliyor.
     Geceleri benden önce uyuduğunu düşünüyorum yoksa böyle sükunetim olmazdı...................